Een coassistent in haar 5e jaar Geneeskunde staat op de operatiekamer tijdens haar coschap gynaecologie. De gynaecoloog stopt met opereren en wijst een aantal dingen aan in het landschap van het menselijk lichaam. Nadat hij de coassistent een uitbrander geeft over het aantal fout gegeven antwoorden, zet hij de operatie voort. Volgende week mag zij terugkomen op de operatiekamer, nadat zij goed de anatomieboeken in is gedoken. “Hebben jullie alweer een terugkomdag deze week? Alweer praten over jullie gevoelens? Laat jullie eens fatsoenlijk de anatomie van het menselijk lichaam leren!”
Het beroep van arts is veranderd in de afgelopen decennia. Zoals te zien is aan dit verhaal van een collega van mij, moest een arts vroeger alles uit zijn hoofd weten. Met de komst van publiek internet een krappe 25 jaar geleden, is de noodzaak hiervan afgenomen. Wat acuut is, moet op het netvlies staan. De rest kan overal op ieder moment gevonden worden als je weet waar je moet zoeken.
Een ander voorbeeld vanuit mijn eigen coschap huisartsgeneeskunde, laat dit zien. De huisarts bij wie ik meeliep, opende iedere ochtend steevast 3 webpagina’s: de NHG-standaarden, het Farmacotherapeutisch Kompas en Thuisarts.nl. De eerste om zijn gemaakte beleid te onderbouwen, de tweede om het juiste geneesmiddel te kiezen en de derde om de vertaalslag te maken richting zijn patiënt. Alle drie de sites zijn gebaseerd op medisch wetenschappelijk onderzoek, en zijn onderdeel van de brug tussen wetenschap en praktijk.
Dit heeft wel een nieuwe dimensie gegeven aan de studie geneeskunde en het beroep van arts. Met alle rotzooi die er op het internet te vinden is, is het van levensbelang dat wij weten waar wij moet zoeken. Niet iedere arts moet een gepromoveerd onderzoeker zijn, maar iedere arts moet weten waar hij zijn informatie vandaan moet halen.
Ben ik bang dat dit fenomeen doorslaat en ervoor zorgt dat artsen überhaupt niet meer nodig zijn? Dat niet. En anders, zoals een studiegenoot bij aanvang van de studie tegen mij zei: “Als ik uiteindelijk geen baan heb, omdat artsen overbodig zijn geworden, dan is het ook goed.”
Geschreven door Tim Crul, AIOS en PhD-student met het onderwerp zenuwpijn bij dwarslaesie.
