Een collega verpleegkundige kijkt me verbaasd aan wanneer ik vertel dat ik een duobaan heb, als verpleegkundige op de afdeling dwarslaesie/orthopedie én als junior onderzoeker bij het Kenniscentrum Revalidatiegeneeskunde Utrecht (KCRU), in De Hoogstraat Revalidatie veelal ‘het Kenniscentrum’ genoemd. Aan de hand van praktische voorbeelden van studies die gedaan worden, leg ik uit wat voor nuttig en goed werk in het Kenniscentrum gedaan wordt.
Toch laat deze vraag me niet los, mede omdat deze vraag me vaker is gesteld, door zowel collega verpleegkundigen als revalidanten. Ondanks de patiëntenparticipatie in onderzoeken, de vele studies en trainingen over de vertaling en implementatie van onderzoeksresultaten naar de praktijk, wordt deze vraag me toch gesteld. Hoe kan dat?
Ik me herinneren eens een weergave te hebben gezien van hoeveel procent van de onderzoeken ‘waste’ is: het overgrote deel komt nooit in de praktijk terecht. Ook duurt het lang voor het in die praktijk geïmplementeerd is. Hoe sterk is de brug tussen onderzoek en praktijk in het (dwarslaesie)onderzoek? Ik twijfelde door de vragen die ik hierover kreeg, maar dat is een gevoel. Als ik mijn analytische bril op zet, zie ik dat op de afdeling veel zorg volgens wetenschappelijke inzichten geleverd wordt. Door de kennis uit de studieboeken en vakbladen, door jarenlange expertise (doet expertise onder voor wetenschappelijke resultaten?) en door goed gebruik van betrouwbare bronnen. Blijkbaar komt er veel van die resultaten toch in de praktijk terecht.
De vragen over ‘het Kenniscentrum’ zal vast te maken hebben met onbekendheid met de naam van de afdeling. Uiteindelijk gaat het om wat we in de praktijk zien. En in die praktijk zie ik collega-verpleegkundigen die op zoek zijn naar samenwerking met het KCRU en implementatie van nieuwe kennis. En bij het KCRU ontmoet ik collega-onderzoekers met een duobaan, die bijdragen aan de vertaling van onderzoek naar praktijk, en vice versa. Met elkaar dragen we bij aan het verbeteren van de kwaliteit van zorg en leven. Dat verbeteren van kwaliteit van zorg door toepassen van kennis zit zo vaak in kleine dingen: wist je bijvoorbeeld dat bij het meten van de bloeddruk, de systolische druk gemiddeld 10 mmHg hoger is als de patiënt praat? Sinds ik dát aan een praatgrage revalidant vertel, zwijgt deze toch vaker tijdens die handeling.
Geschreven door Aline Hakbijl-van der Wind, junior onderzoeker en verpleegkundige, betrokken bij diverse onderzoeksprojecten op het gebied van dwarslaesie.
