Vanaf mijn eerste stappen in de medische wereld had ik twee liefdes: wetenschappelijk onderzoek én patiëntenzorg.
Onderzoek fascineerde me: het achterhalen van nieuwe kennis en inzichten is behalve heel interessant, ook een nobel streven. Waar zouden we zijn zonder al die ontwikkelingen, voortgekomen uit goed wetenschappelijk onderzoek? Maar ook de patiëntenzorg is prachtig. Het directe contact met patiënten en naasten, en de mogelijkheid om misschien wel een verschil te kunnen maken in het herstelproces van een ander mens; wat wil je nou nog meer?
Theoretisch zijn wetenschap en patiëntzorg een logisch paar; ze kunnen niet zonder elkaar. Immers, met het onderzoek willen we de patiëntenzorg verbeteren, maar de ervaringen van patiënten genereren de vragen waar de wetenschap een antwoord op zoekt. In de praktijk lijken onderzoek en patiëntzorg soms twee aparte werelden. De dokters zijn in de kliniek, druk met dokteren, de onderzoekers zitten in een ander gebouw hun data te analyseren.
Ook voor mij persoonlijk is het zoeken geweest hoe deze twee liefdes te combineren. Ik begon met een bacheloropleiding gericht op biomedische wetenschap. Prachtige studie, maar ik miste iets. Na het behalen van dit diploma besloot ik: patiëntenzorg, dat wil ik! Maar tijdens de laatste fase van mijn master geneeskunde begon het weer te kriebelen en deed ik een verlengde wetenschappelijke stage. Nu ben ik in opleiding tot revalidatiearts, maar doe ik ook promotieonderzoek. Een combinatie die soms lastig is, want beide kosten veel tijd. Mijn twee liefdes combineren is daarom voor mij nog steeds een uitdaging.
Toch merk ik dat bezig zijn met patiëntenzorg én onderzoek mij inspireert. Als ik in mijn spreekkamer een gesprek voer met een revalidant en zijn partner over de impact van niet-aangeboren hersenletsel, dan motiveert mij dat voor mijn onderzoek. Als ik vervolgens achter mijn computer een data-analyse doe, dan weet ik wat de relevantie is voor echte patiënten, echte mensen.
Mijn ervaring binnen De Hoogstraat en binnen de revalidatiegeneeskunde is dat er veel mensen, onderzoekers én dokters, bezig zijn om de brug tussen wetenschap en behandelpraktijk te bouwen. We hebben hier een mooie setting om praktisch gerichte onderzoeksvragen te beantwoorden en snel in de praktijk toe te passen.
Want uiteindelijk hebben we allemaal hetzelfde doel; patiënten en hun naasten op de beste manier ondersteunen. Zodat zij weer verder kunnen met hun eigen liefdes.
Geschreven door Jennifer Welten, AIOS en PhD bij project CARE4Carer: personalized caregiver support in rehabilitation for patients with acquired brain injury.
