In de afgelopen paar decennia ontwikkelde technologie zich snel. We zijn in een relatief korte periode van de draaischijf naar touchscreen gegaan, de Grote Bosatlas maakte plaats voor Google Maps en de eerste vliegende auto’s zijn klaar voor de Nederlandse wegen.
Ook in de gezondheidszorg wordt steeds meer technologie ingezet om de behandeling te optimaliseren. Deze ontwikkelingen hebben een grote impact op de klinische praktijk, bijvoorbeeld door het gebruik van exoskeletten bij mensen met een dwarslaesie, communicatieapparatuur voor mensen met een spierziekte en virtual reality bij het trainen van motorische functies. Deze nieuwe technologieën worden allemaal ingezet ten behoeve van zo spoedig mogelijk herstel, omgaan met de ziekte en daarbij het aanbieden van een gepersonaliseerde behandeling.
Veel wetenschappers zijn bezig met het onderzoeken van deze zorgtechnologieën en de uitdagingen van de implementatie ervan in de revalidatiegeneeskunde. Tegelijkertijd weten we allemaal hoe druk het is op de werkvloer, dat er te weinig personeel is en dat we steeds flexibeler moeten omgaan met zorg op afstand en thuismonitoring. Dit laatste heeft zeker in de laatste 1,5 jaar een vlucht genomen. Is er wel tijd voor het toepassen van al die zorgtechnologische ontwikkelingen?
Naar mijn mening betekent het werken in een professionele organisatie ook dat je verantwoordelijk bent voor het vinden en toepassen van de best mogelijke behandelingen. Dus op zoek gaan naar een zo patiëntgericht en efficiënt mogelijk revalidatietraject. Juist met die reden wordt onderzoek gedaan naar het gebruik van zorgtechnologie. Eén van de belangrijkste speerpunten is niet voor niets ‘het aanbieden van een gepersonaliseerde behandeling’. De doorontwikkeling van bijvoorbeeld robotica en wearables heeft uiteindelijk een positieve invloed op de revalidatie, omdat diagnostiek en behandeling meer patiëntgericht en efficiënter aangeboden kunnen worden. Dus ondanks dat dat in eerste instantie tijd kost om te onderzoeken en implementeren, zal het daarna veel tijd en geld besparen en het revalidatietraject verbeteren.
Geschreven door Natasja C. Wouda, MSc, ergotherapeut bij De Hoogstraat Revalidatie en junior onderzoeker bij het Kenniscentrum Revalidatiegeneeskunde Utrecht (KCRU), onderdeel van het consortium ‘Making Sense of Sensor Data for personalized health care’. We zijn trots dat ons consortium een bijdrage levert aan het ontwikkelen en implementeren van bewegingssensoren in de revalidatie.
