Astri Ferdiana heeft in Indonesië 12 mensen met een dwarslaesie uitgebreid ondervraagd over hun ervaringen met terugkeer naar werk en verdere maatschappelijke participatie.
Naast de directe lichamelijke gevolge van de dwarslaesie noemden de deelnemers als belemmerende factoren vooral problemen met vervoer en toegankelijkheid, stigmatisering en discriminatie, en gebrek aan bestaansmiddelen en voorzieningen. Als bevorderende factoren noemden zij de noodzaak van werken (geen werk, geen inkomen), de vanzelfsprekendheid (of sociale plicht) van deelname aan gemeenschapsactiviteiten, hun eigen vermogen om manieren te vinden om zich aan te passen aan het leven met een dwarslaesie en sociale steun.